De Toga op een kiertje: helmgras als graadmeter voor veerkracht

Hoeveel heeft een mens nodig om tot inkeer te komen? Laatst kreeg ik van een kantoorgenoot het boekje Omdenken van Berthold Gunster. Als ras-optimist sprak me dat enorm aan want bij mij is het glas altijd half vol in plaats van half leeg. En dat komt meestal heel goed uit want voor ieder probleem zijn drie oplossingen te bedenken. Immers het probleem is niet het probleem, het gaat om de verwachtingen, die zijn het probleem! En zoals Wayne Dyer zegt: jij kunt zelf je eigen verwachtingen creeren en bijstellen. De feiten kun je niet bijstellen. Maar verwachtingen zijn geen feiten.

Maar wat nu als het mis gaat? Wat nu als dat positieve ineens een valkuil blijkt te zijn. 

Ik ben er in mijn leven altijd vanuit gegaan dat de mens wordt zoals hij zelf denkt. Volg je intuitie, wacht niet te lang, leef nu. Alles wat we aandacht geven creeren we zelf. We voegen energie toe..

Wees niet tegen, maar VOOR iets. Richt je op wat je wel wil in plaats van wat je allemaal niet wil.

IF WE DONT'T GET LOST, WE'LL NEVER FIND A NEW ROUTE  ~ Joan Littlewood

Ik heb altijd zo geleefd dat ik mij richt op wat ik wil bereiken. Ik heb geleerd in de afgelopen jaren vredig te worden, en dankbaar. Na mijn ongeluk zat ik in een rolstoel en zag ik de wereld van onder naar boven. Na een lange periode van revalidatie kwam ik terug op kantoor en vond mijzelf in een chaos terug op mijn werk waar de zaken enigzins uit balans waren geraakt vanwege mijn afwezigheid. Ik begon puin te ruimen en ook daar de zaak te revalideren. Aandacht geven doet bloeien. Vervolgens gebeurde er thuis van alles, en raakte ik weer uit balans. Weer revalideren. Was ik te positief geweest. Had mijn positivisme ervoor gezorgd dat ik alleen maar zonnetjes zag? 

Een jaar later is mijn leven weer redelijk op orde en struikel ik over een drempel. Herbeleving. Kent een lichaam ook emotie? Kunnen botten huilen? Is het nodig om te verlangzamen als je zelf sneller gaat dan het licht?

VERLANGZAMEN IS OOK EEN KUNST

Het is je taak om met de stroom van het universum mee te gaan, het is je catalogus, kies wat je wilt en trek het aan. Er is genoeg voor iedereen. We hebben allemaal ons eigen pad. Jouw keuze. Jouw verantwoordelijkheid. Het gaat er niet om of je binnen of buiten de lijntjes kleurt, het gaat er om dat jij je eigen tekening maakt.

Mijn positivisme is mijn drijfveer. Het geeft me kracht en duizend mogelijkheden. Het maakt dat ik mijn leven drie keer kan leven. Maar het is heel soms ook mijn valkuil. Ik weet dat nu. En laatst ben ik er toch weer ingetuind. Een drempel haalt me neer. Als ik nog hardop zeg dat het gevoel wat ik voel me doet denken aan het ongeluk ben ik er bijna..maar het kwartje valt niet. Ik zeg de woorden wel maar het dringt nog niet tot me door. De hersens gaan voorbij aan het lichaam. Dom, want het lichaam liegt nooit. Op een foto zie je de breuk, ik ben weer gebroken. Dan snap ik het. Zien.

In the eyes of Tao, if no action is needed based on the laws of nature, doing anything is overdoing.  The action however insignificant can do you more harm than good.

Het was nog geen tijd. In het taoisme noemen ze dat Wu-Wei: wachten, observeren hoe de dingen vanzelf in de natuur gaan. Niet de orde verstoren. In de Westerse wereld zijn we geneigd aan het gras te trekken als we willen dat het harder groeit. Niet-doen kan ook heel effectief zijn. Laten. Ik moet wachten en als een Buddha thuis op de bank zitten. Mijn lichaam geeft een stopteken. Nu weet ik dat ik naar mijn lichaam zal luisteren. Het is niet of/of maar bewust en. Het is de bedoeling.

Helmgras op Ameland is heel flexibel en veerkrachtig. Als je kunt omdenken wordt het leven lichter en ruimer. Dat geeft je veerkracht om weer op te staan en in jezelf te blijven geloven.

GOLIATH

Toen de Israeliers voor het eerst oog in oog stonden met de reus Goliath was hun eerste reactie:

Die is zo groot, die kunnen we echt nooit verslaan.

Maar David dacht: Die is zo groot, die kan ik nooit missen. En toen stond hij op.

Hij versloeg de reus omdat hij het geloofde.