De Toga op een Kiertje: Een veilige haven blijven voor je kids, ook na een scheiding...
dinsdag 6 oktober 2015
Kinderen zijn bijzondere wezens. Ze zijn gevoelig en kwetsbaar. Ze zijn als spiegels, eerlijk en recht door zee. Volgens Khalil Gibran in de Profeet mogen wij, de volwassenen, ze onze liefde geven, maar behoren ze ons - de ouders - niet toe, ze zijn niet van je, ook al zijn ze bij je. Je mag hun lichamen huisvesten maar niet hun zielen. Want hun zielen toeven in het huis van morgen.
Emulgator is weg
In scheiding is er veel verdriet en spanning. De ouders gaan in twee huizen wonen omdat ze elkaars aanwezigheid niet meer kunnen verdragen. Om elkaar los te kunnen laten begrijpen ze dat ze ook letterlijk los van elkaar moeten gaan wonen, elkaar niet teveel tegenkomen, zien en voelen. De energie om hen heen is een afspiegeling van hun geestestoestand. Die energieën laten zich niet meer vermengen zoals voorheen. De emulgator is verdwenen, de energieën stoten elkaar af. De verandering in de energie is ook voelbaar in de woning waarbinnen de vader of moeder leeft. Het verdriet en de boosheid zijn alom voelbaar.
Let the sun shine
De kinderen die week op week af in een zorgregeling alternerend meebewegen worden van de woning met de ene scheidings-energie overgebracht naar de woning met de andere afgestoten energie. Ouders zijn zich daar meestal niet bewust van. Ze vragen zich af waarom hun kind zo moe is. Maar realiseren zich niet dat hun energie ook hun kinderen raakt. Het kind weet niet dat die zware vaak donkere energie hem of haar omringd en uitput, maar het voelt wel de zwaarte. Leegrakende energie. Uitputtend en rovend. Het is daarom heel belangrijk dat ouders in scheiding zorgen voor afleiding en verfrissing van hun woning, doorluchten en licht laten binnenvallen. Een ouder die dat licht naar binnen kan halen, verlicht zichzelf en zijn kind.
Reflectie
Weten dat je emotioneel kunt reageren en daarmee onbedoeld harder klinkt, bozer of scherper, is een gegeven. Neem daarom op tijd afstand. Geef jezelf de ruimte. Om stoom af te blazen. Laat de ander ook zijn/haar tijd en ruimte nemen. Het is nodig. Op afstand zie je beter wat er op het toneel gebeurt dan wanneer je er midden in staat. Geef jezelf de tijd om te bezinken en te reflecteren. Realiseer je dat uitspraken in emotie niet letterlijk opgevat moeten worden. Hoor de wanhoop. Wees wijs.
Herkent u de songteksten?
Knowing me, knowing you
There is nothing we can do
Knowing me, knowing you
We just have to face it, this time we’re through
Breaking up is never easy, I know but I have to go
Knowing me, knowing you
It’s the best I can do
Walking through an empty house
Tears in my eyes
Here is where the story ends, this is goodbye
(ABBA 1976 en nog steeds relevant)
Oerkracht
Ouders dragen hun eigen pijn en frustratie mee en omringen daar onbewust ook hun huisgenoten mee. De reden voor vertrek is vaak heel divers. Er zijn jaren voorbij gegaan, het is als een klein scheurtje begonnen. Opeens is de scheur een kloof geworden. Een klein krasje op een schilderij trekt alle aandacht en maakt dat je de schoonheid van het beeld niet meer kunt zien. Je kunt niet anders dan loslaten. De pijn die vrijkomt is immens, groter dan je kunt bevatten. Een oerkracht.
Liefde & Aandacht
Wees je er van bewust dat uiteindelijk iedereen liefde en aandacht nodig heeft. Hoe eerder je je dat beseft hoe sneller je weer de aansluiting vindt met de andere ouder. Juist die verbinding is cruciaal voor het welzijn van de kinderen. Het lijkt paradoxaal. Toch is die tegengestelde beweging nodig om weer een brug te kunnen maken, dwars door de pijn heen. Zij moeten zich immers geen zorgen maken over hun ouders. Zij willen de wereld ontdekken en in het ouderschap een veilige haven vinden.